Mutlu Olmak İçin Beni Satanlar

Perakende hayatların toptan alıcısı olmak ne ifade edecek ki benim için?

Durup, düşünüyorum bir kez daha...

Tam da işte böylesi anlarımda Emre Aydın'ın "alıştım susmaya" şarkısı imdadıma yetişiyor en faydalı dost olarak...

O söylüyor, ben dinliyorum...

Geriye dönüyorum bakmak için, gördüğüm tek şey ise geride bırakamadıklarım.

O baktıklarımın en değerlilerim olduğunu görüyorum...

Bir zamanlar mı?

Hayır hala...

Ama işte bir şeyi daha görüyorum; onların hepsi beni "mutlu olmak için satanlar"dı.

Benim mutlu olmam için onların varlığı yeterken, onlar beni kendi mutlulukları için sattılar!

Unuttular gittikleri yerde, kimse kalmadı...

Ben de onlar sayesinde mutsuzlukla büyüdüm de büyüdüm.

Bunun adı bazen aşk oldu, bazen dosta duyulan en büyük özlem, bazen bazen bazen...

Hepsinde de bana ait birşeyler var.

Bana ait olanları acımasızca başkalarıyla paylaştılar...

Aşkımı, arkadaşlığımı, dostluğumu,

Onlar için uçsuz bucaksız sunduklarımı...

Ben ise yine olduğum gibi kaldım, mutlu olmak için beni satanlara inat!

Belki bir gün özlerler de geri dönerler,

Sırf emanetlerine ihanet etmemek adına...

Evet, ben onların onlardaki emanetiydim.

Aşkımla, arkadaşlığımla, dostluğumla...

Şimdi ise mutlu olmak için beni satanlara karşı güçlü olabilmek adına tek söylediğim;

Karla karışık bu yaz da hüznüm...

"Dayan yalnızlığım"